Last Ride of the Year, met Meesteres Cleo

 

Donderdag 29 december,

De inspiratie voor de titel van deze blog had ik al sinds het begin van de maand in gedachten. Aan het einde van die hele bijzondere sessie hadden Meesteres Cleo en ik gelijk een nieuwe afspraak gemaakt. Het leek mij namelijk heel erg leuk om het jaar samen met haar af te kunnen sluiten en dus werd die voor de laatste sessie op de laatste dag van het jaar dat Meesteres Cleo bij Domination Palace aanwezig zou zijn door haar in de agenda gezet.

“Last ride of the day” is een songtitel van de band NightWish waarvan de muziek een heel belangrijk aandeel had tijdens de collaring sessie op 1 december. Er was dus maar een kleine aanpassing van die titel nodig en verder waren ook de eerste woorden die Floor Jansen, de huidige zangeres van NW, vlak voor het begin van dat nummer uitsprak in deze Youtube video  zeker van toepassing op de sessie van vandaag.

 

“Well in that case we have one last whipping to do!”

 

Overigens ben ik heel erg blij dat de sessie alsnog door kon gaan want even leek het erop dat dat niet het geval zou zijn. Ik wacht al sinds begin september op een liesbreukoperatie en zo werd ik een week na de telefonische postoperatieve screening gebeld dat ik vrijdag 23 december op een vrijgekomen plek kon worden ingepland. Blijkbaar had er iemand meer zin in een kerstdiner dan een operatie, iets waarbij ik me overigens wel wat kan voorstellen al kan natuurlijk ook een andere reden gehad hebben.

Twee dagen voor de geplande operatie werd ik wederom gebeld met de mededeling dat die van mij verplaatst was naar 29 december i.v.m. een spoedoperatie.

Op 27 december werd de operatie nogmaals afgebeld vanwege een spoedgeval en in overleg naar week 3 verplaatst, nu maar hopen dat driemaal scheepsrecht is.

Die middag gelijk naar D.P. gebeld en gelukkig stond er nog geen nieuwe afspraak voor Meesteres Cleo op het eerder vrijgekomen tijdblok dus kon gelijk de oude weer worden geactiveerd.  

Ik blij en nadat ik het Meesteres Cleo had laten weten ook zij natuurlijk.

 

Donderdag 29 December,

’s Ochtends Meesteres Cleo via een PM gevraagd of zij en haar collega’s die avond nog trek zouden hebben in een gebakje, wat natuurlijk werd bevestigd. Domme vragen bestaan dus toch..

Die aan het begin van de middag opgehaald en in de koelkast gezet, voor mezelf er geen meegenomen. Slaven hebben er geen recht op had ik de vorige keer 2 keren al gemerkt toen ik een extra gebakje had meegenomen.

Een uurtje voor vertrek een niet al te zware maaltijd genuttigd, teveel eten voor een sessie is niet aan te bevelen en helemaal niks eten nog veel minder.

Vlak voor vertrek naar D.P een tweet geplaatst waarvan ik de reacties wel zou lezen nadat ik de auto in de buurt had geparkeerd.

Meesteres Cleo had als reactie ook een tweet geplaatst zag ik na aankomst, en aan haar blik te zien voorspelde dat niet veel goeds voor mij.😈

 

Na binnenkomst  krijg ik van Meesteres Jessica in de ontvangstruimte een kop koffie en wil haar de gebakjes vast overhandigen, ze bekijkt ze en zegt dat Meesteres Cleo die eerst maar eens moet bewonderen.

Als Meesteres Cleo een aantal minuten later binnenkomt is dat een tien keer beter weerzien als na het voorval van twee weken eerder. Het voelt gewoon weer super goed en vertrouwd.

Ik heb nog steeds spijt van die onzorgvuldige woordkeuze die ik had gebruikt, en heb aan Meesteres Cleo aangegeven daarvoor nog gestraft te willen worden op een manier en moment die zij daarvoor gepast vindt. Waar ik overigens nog geen seconde spijt van heb is de ‘goedmaak’ sessie die we daarna hebben gedaan.

We kletsen over van alles, behalve het bekende voorgesprek met het sublijstje, want die is niet meer nodig tussen ons.

Nadat Meesteres Cleo de gebakjes heeft bewonderd en weggebracht naar de keuken gaan we naar de zolder die voor vandaag onze speelruimte is.

Na het douchen, waarvoor ik naar de badkamer op de gang van de eerste verdieping ben gebracht, wacht ik geduldig na op het belletje te hebben gedrukt. Dit duurt best wel een tijdje. Het is heel goed mogelijk dat de Meesteressen aan de gebakjes zitten of, gezien het tijdstip, aan het eten zijn.
Natuurlijk komt het in me op om nog een keer op het belletje te drukken alleen heb ik daar tijdens mijn allereerste sessie bij D.P. al iets van geleerd.

Terwijl ik sta te wachten hoor ik dat op de zwarte kamer, welke schuin tegenover de douche is gelegen, een andere gast flink onderhanden wordt genomen. Dat is ook een nieuwe ervaring, ik heb bij eerdere sessies wel vaker andere gasten horen binnenkomen maar niet dat ze gepijnigd werden.

Meesteres Cleo geeft gelijk aan dat ik ben geslaagd voor de test nadat ze me heeft opgehaald.
Ze had min of meer verwacht dat ik nog eens zou bellen, en ja, ze had even een maaltijd genuttigd.

Alleen de volgende keer moet ik in deze ruimte netjes op mijn knieën wachten met m’n handen gevouwen in m’n nek vertelt ze.

Terug op de zolder krijg ik gelijk de opdracht om op mijn knieën te gaan en haar voeten te kussen. Afwisselend kus ik haar beide voeten waarbij ze af en toe een paar tikken op m’n billen geeft en deze daarna streelt.

Na een poosje vind Meesteres Cleo het voldoende en geeft ze me een paar polsboeien die ik vervolgens om doe. Het is elke keer steeds weer een gepriegel maar ik wordt er wel steeds handiger in.

Ik moet tussen het rek plaatsnemen en ga vast met mijn gezicht  richting de spiegel staan. Dat is niet de bedoeling, deze keer heeft Meesteres Cleo een ander plan met me.

Ze heeft een tas met allerlei spullen meegenomen en nadat ze eerst mijn polsen aan het rek heeft vastgezet begint ze me verder op te tuigen.

Eerst krijg ik een gasmasker op met een slang eraan vast. Aan het model te zien  is dat er één van voormalig sovjet makelij.
Zelf heb ik tot dusver alleen ervaring met het Canadese C3 veldmasker die bij de KL in gebruik was en is het toch alweer meer dan 25 jaar geleden dat ik er mee een veldmaskeroefenruimte in ben geweest. Die ruimte wordt overigens in de volksmond steevast gaskamer genoemd, maar die hebben toch echt een heel andere functie.

Meesteres Cleo voorziet mijn tepels van een paar tepelklemmen en plakt een aantal elektroden op m’n blaas, pik en ballen en bevestigd de draden vervolgens aan een bedieningsunit, de bedoeling daarvan mag duidelijk zijn.

Het geheel wordt gecomplementeerd met een beugel die om m’n balzak wordt geklemd en daarna aangedraaid waarbij ik een paar keer piep omdat m’n velletje er tussen komt. Meesteres Cleo houdt gelukkig rekening met me en zorgt dat de klem goed komt te zitten zonder de boel te beschadigen.

Zo opgetuigd krijg ik het gevoel, gezien de feestdagen, een soort van kerstboom te zijn.

Nu het optuigen van subzero is gedaan kan Meesteres Cleo beginnen met het ‘aftuigen’ van hem, maar niet voordat ze luchtdichtheid van het masker heeft gecontroleerd.

Daar was ze overigens al mee begonnen want terwijl ze tegen me praat krijg ik het steeds benauwder en pas als ik met m’n hoofd begin te schudden komt ze er achter dat ze de slang al een poosje heeft dicht geknepen en laat ze die gelijk los. Ik laat even in het midden of dit met opzet of per ongeluk was maar vermoed het eerste.

Meesteres Cleo pakt iets van een flexibele kunststof buis waarmee ze mijn dijbenen mee begint te bewerken en nadat die redelijk rood zijn geworden en beginnen te gloeien  is het tijd voor haar favoriete slaginstrument voor vandaag,…. De cane.

Maar eerst is de electro aan de beurt, ze draait wat aan de knoppen van de bedieningsunit en ik voel de eerste stroompulsen door m’n genitaliën trekken, ze stelt e.e.a. nog wat verder af waardoor de pulsen in een soort van golfbewegingen komen, dat voelt zeker niet pijnlijk, eerder prettig.

Minder prettig is de caning. Op m’n billen ermee slaan gaat het tot op zekere hoogte nog, de achterkant van mijn benen zijn al gevoeliger maar m’n dijen… Auw, ik wist niet dat daarop slaan met een cane zo pijnlijk is.

Afwisselend slaat Meesteres Cleo me met de cane op de linker en rechter dij. Door het been waarop geslagen wordt wat op te tillen en te ontspannen probeer ik op die manier de pijn te verlichten, het helpt iets, niet veel, maar alle beetjes helpen.

Daarbij schop ik af en toe per ongeluk tegen de bedieningsunit die voor me op de grond ligt wat me naast een waarschuwing een paar extra tikken kost.

Ik heb al een paar keer om genade gevraagd, waarop Meesteres Cleo aangeeft dat ‘grommen’ mag maar om genade vragen niet... Iets later krijg ik toch een ‘pauze’ waarbij ik even door haar wordt geknuffeld alleen een paar tellen later snak ik alweer naar adem omdat ze de opening van de slang tegen haar schouder dicht drukt.

De caning wordt hervat en wat later schieten de tepelklemmen los, waardoor ik weer een korte pauze krijg. De tepelklemmen worden vervangen door de mij inmiddels bekende groene tepelscharen die gelijk op standje strak worden vastgezet.

Met de opdracht van Meesteres Cleo om de benen wijd te doen weet ik wat er komen gaat, en ja hoor ik krijg het eerste knietje te verwerken. Ze weet hoe gevoelig ik daar ben dus houdt ze zich in, maar even later ga ik toch in tranen…

Voor het geval je het je afvraagt, Ik heb dan wel geen sublijstje meer maar stopwoorden mag ik nog steeds gebruiken. Overigens zie ik het stopwoord als een pure noodmaatregel voor het geval iets echt uit de hand dreigt te lopen en vertrouw ik er op dat mijn Meesteres zelf inziet wanneer ik genoeg heb gehad of tegen een grens aanloop. Natuurlijk hebben we de sessies wel eens onderbroken maar was het stopwoord daarvoor niet nodig, alleen common sense. Eigenlijk hoop ik het stopwoord ook nooit uit te hoeven spreken.

Na de CBT wordt de caning weer hervat en hoewel de reiger- of ooievaarstand, dus met opgetrokken been, iets helpt begin ik duizelig te worden vanwege zuurstoftekort omdat dieper ademen door het masker wordt belemmerd.

Meesteres Cleo heeft het in de gaten, haalt gelijk het masker van mijn hoofd, maakt me gauw los van het rek, ondersteunt me als ik langzaam op de vloer ga zitten, slaat haar arm om me heen en geeft me een knuffel.

Ze vraagt of ik wat druivensuiker en een glas cola wil. Dat sla ik niet af, hoewel ik een maaltijd ophad vlak voor vertrek naar D.P. vreet een sessie energie en dan heb je het meeste baat bij een paar snelle koolhydraten.

Terwijl Meesteres Cleo een glas cola gaat halen vouw ik m’n handen in de nek en hou die in positie waarbij ik m’n hoofd omhoog duw. Dit zorgt voor een verhoogde zuurstoftoevoer naar de hersenen waardoor ik weer snel opknap en na een paar slokken van de cola die de Meesteres ondertussen heeft gebracht kunnen we weer verder.

Ik moet weer plaatsnemen tussen het rek maar nu met mijn gezicht naar de spiegel toe en daarbij de stangen vastpakken, deze keer wordt ik niet vast gezet en moet ik zelf in die positie blijven staan.

Nu zijn de achterkant van m’n benen aan de beurt om te worden bewerkt met de cane die na een paar minuten wordt vervangen door een flogger waarmee ze naast billen en benen ook mijn rug bewerkt.

De flogger wordt weer verwisseld met de buis die ze eerder heeft gebruikt en al gauw nadat ik een aantal fikse slagen heb geïncasseerd op billen en benen breek ik, ga in tranen en zak door m’n knieën.

Meesteres Cleo troost me en komt daarna gehurkt voor me zitten waarbij we elkaar een hele tijd diep in de ogen aankijken. De gevoelens en gedachten die daarbij bovenkomen zijn als een kakofonie in mijn hoofd.

Wat een prachtige en mooie Meesteres is ze toch.., mijn Meesteres, mijn Domina en sadiste. Hoe kun je zo gek op iemand zijn die je pijnigt en laat lijden. Die van het ene op het andere moment haar vriendelijke lach verruild voor een sadistische smile, je knuffelt en troost maar je daarna weer net zo makkelijk slaat. Ik denk dat het juist die combinatie is, samen met de manier hoe ze me aanvoelt, die haar zo bijzonder voor me maakt.

En uiteraard komen er op zulke momenten ook andere, meer erotische gedachten, naar boven wat overigens volkomen natuurlijk is. Als ik dat zou ontkennen geloofd toch niemand me dus waarom zou ik dat verzwijgen.    

Het liefst zou ik haar op dat moment willen kussen maar dat mag niet…, van wie niet?.. Van mezelf niet!!! Zij is mijn Meesteres en ik ben haar slaaf punt!!. En een slaaf mag nooit zijn Meesteres zonder haar toestemming aanraken.

 

Ik weet dat het gebeurt, subs en slaafjes die hun handen niet thuis kunnen houden. Eén heeft het mij zelf in een chat verteld dat hij dat ooit gedaan heeft bij zijn Meesteres en van een ander omdat zijn Meesteres het hem heeft verteld over een gast. En ook Lady Annabel had eind oktober op Twitter laten weten een mindere ervaring met een ‘gast’ bij D.P. te hebben gehad.

Als je je handen niet thuis kunt houden ben je in mijn ogen geen oprechte en respectvolle sub of slaaf naar je Meesteres toe en kun je beter een ander soort dame bezoeken.

Ik voel dat Meesteres Cleo me op één of andere manier begrijpt, ze staat op en ik moet haar been vast pakken, ik sla mijn armen er omheen aan druk uit dankbaarheid een kus op het latex van haar broek, het voelt echt als een beloning. Zo dicht tegen haar aan blijf nog even nagenieten totdat ik laat weten dat ik weer okay ben.

Als ik weer ben opgestaan verwijderd ze de tepelscharen, dat er afhalen valt nog mee maar als daarna mijn tepels door haar worden gemasseerd ga ik bijna door de grond… pijn maar ook fijn...

Van Meesteres Cleo moet ik het bondagebankje voor het rek plaatsen en er ruggelings op gaan liggen met mijn hoofd tussen het rek richting de spiegel en daarna m’n armen naast me op de bank leggen. Vervolgens begint ze me met een koord in een mooi patroon vast te binden.

.

Sinds het begin van de sessie hebben we niet zo heel veel gesproken, met een gasmasker op praat het nu eenmaal een stuk minder makkelijk, zeker als daarbij af en toe je adem wordt benomen. Nu kletsen we bijna aan een stuk door over van alles en nog wat.

Eenmaal goed vastgebonden pakt Meesteres Cleo de cane weer en begint mijn dijbenen ermee te bewerken. Op die momenten kan ik weinig anders meer uitbrengen dan pijnkreten.

Na een poosje vindt ze dat ik wat koeling verdien en begint mijn benen met een plantenspuit te besproeien. Even ben ik bang dat het zoutwater is want dat kan echt een bijtend gevoel geven op de beschadigde huid, gelukkig het is gewoon leidingwater, wat overigens wel het effect versterkt van de slagen die er op volgen.

Mijn benen krijgen even later wat rust als Meesteres Cleo besluit dat ik ook op nog wat andere plekken geslagen kan worden.

Eerst laat ze de klokken luiden door met de cane tegen mijn ballen aan te tikken. Ik hoef vast niet te zeggen dat er maar heel weinig voor nodig is om daar geluid uit te krijgen en al zijn het zachte tikjes pijnlijk zijn ze zeker.

Ook mijn voetzolen worden niet overgeslagen en is dit de tweede bastinado in een paar weken tijd. 

Op een gegeven moment, tijdens een korte pauze tussen de verschillende slagpartijen , vraag ik aan de Meesteres of ze ook nog andere foto’s heeft van de photoshoot die ze eind november heeft laten maken.

Ze verteld me dat ze die binnenkort als galerij bij haar profiel op de website van D.P. wil plaatsen. Als ik daarna de opmerking plaats: “Oh, net als bij enkele van de andere Meesteressen” besef ik meteen dat ik een fout heb gemaakt.
Na een “Dus jij kijkt ook naar andere Meesteressen” krijg ik gelijk een aantal extra venijnige slagen met de cane te verwerken waarvan er één bijna op mijn vingers omdat ik probeer met mijn hand de benen te beschermen.

Dat was inderdaad een domme zet van mij. Wel, nu weet ik één ding zeker, als kijken naar andere Meesteressen hun profiel al afgestraft wordt dan kan ik maar beter nooit zonder toestemming met een andere Meesteres afspreken. Niet dat ik die behoefte heb maar toch… een gewaarschuwd slaaf telt voor minstens drie.

Als ik na die afstraffing uiteindelijk in tranen ga legt Meesteres Cleo de cane weg, komt over me heen liggen en troost me.

Ze maakt me los van het bankje, verwijderd de klem die ik al de hele tijd draag en vraagt of ik na het douchen nog wat wil drinken, wat ik niet af sla.

Na het douchen wacht ik weer geduldig op de komst van mijn Meesteres. Wederom hoor ik de er op de zwarte kamer iemand wordt gepijnigd. Er zijn meerdere stemmen te horen en even meen ik ook de stem van Meesteres Cleo te horen.

Op het moment dat ik dit schrijf is er bij de verhalen van gasten een nieuw verhaal verschenen, zou het kunnen dat dat is wat ik hoorde? Misschien mijn Meesteres eens vragen.

Als ik uiteindelijk voetstappen mijn richting op hoor komen neem ik gauw de positie in die ik de volgende keer moet innemen. Ik mag dan af en toe een brat zijn, wat ik overigens voornamelijk online ben, gehoorzamen kan ik ook wel eens.

Meesteres Cleo moest lachen toen ze de deur opendeed en ik vraag of dit was wat ze bedoeld, en ja dat is de juiste positie.

Terug op zolder praten we nog even na over de sessie en de komende jaarwisseling. Ook bekijken we nog even samen de foto’s. Een nieuwe afspraak moet helaas nog even op zich laten wachten. We hadden er één op het oog voor eind januari alleen dat was als de voor vandaag geplande operatie was doorgegaan.

Wat dat betreft ben ik reuze blij dat ik toch nog het jaar op deze hele bijzondere manier samen met mijn geweldige Meesteres Cleo zo heb kunnen afsluiten.

Bij het afscheid haar een pakkerd op haar wang gegeven, een goede jaarwisseling toegewenst en bedankt voor de superfijne sessie.

 

Thuisgekomen haar nogmaals een bedankje gestuurd via Twitter PM, even gechat met Nietsnut en een tweet met een paar foto’s online gezet.

Voor het slapen gaan voor de zekerheid maar een paar pijnstillers gepakt want Cleo mag dan een hele mooie en vaak lieve Meesteres zijn, dat ze af en toe ook een echte sadist is kan ik in mijn benen voelen.