Once In a Lifetime 2. - Collared door Meesteres Cleo (met Mx. Jessica )
Donderdag 1 december,
Ik lig weer vastgeketend op de dezelfde brits als drie dagen eerder, doe mijn ogen dicht en denk terug aan de gebeurtenissen van die dag, welke nog vers in mijn geheugen liggen.Wat was dat een geweldige ervaring, zoals in de titel al aangegeven een ervaring die me voor altijd bij zal blijven.
Vandaag is de grote dag, de dag dat ik zal worden overgedragen aan de Meesteres die in m'n "Femdomia" fantasie mijn eigenares zou worden en zal zorgdragen voor de verdere training van sub willem / niemand / slaaf ?? Een fantasie die na vandaag ophoudt te bestaan...... omdat ze werkelijkheid is geworden.
Die Meesteres is niemand minder dan Meesteres Cleo, de prachtige, beeldschone Meesteres van Domination Palace die mijn hart in korte tijd veroverd heeft.
Wat maakt haar nou zo bijzonder voor mij, wat is het wat zij heeft dat ik haar als vaste Meesteres wil.
Dat is iets wat ik heel erg moeilijk vind om onder woorden te brengen maar wat ik toch wil proberen.
Waar moet je een Meesteres op beoordelen, ga je af op uiterlijk, leeftijd, ervaring of… ja wat, wat is het en wanneer is dat begonnen.
Om bij dat laatste te beginnen moet ik terug naar mei, de dagen voor mijn allereerste bezoek aan D.P.
Al bladerend door de profielen van de verschillende Meesteressen op de website krijg je ook de eerste indrukken en maak je, al dan niet bewust, de eerste selecties.
De ene Meesteres spreekt je meer aan dan de andere wat overigens volkomen natuurlijk is. Meesteres Cleo viel me daarbij al gelijk op en intrigeerde mij. Alle Meesteressen op de site zijn mooi maar zij sprak me gewoon het meeste aan.
Eigenlijk mogen uiterlijk en leeftijd bij de voorkeur voor een Meesteres geen rol spelen maar doe je dat toch. We zijn selectieve wezens, dat zit nou eenmaal in onze genen. Er is een gezegde, of was het nou een film, "Gentlemen prefer blondes", wel dan ben ik vast geen 'gentleman' want persoonlijk voel ik me meer aangetrokken tot donkerharige dames. Meesteres Cleo is een prachtige brunette, en heeft ook nog eens een paar hele mooie donkerbruine ogen…….
Leeftijd zal voor sommigen best mee spelen bij hun keuze, zelf ben ik de 60 gepasseerd dus zijn de meeste Meesteressen waarschijnlijk jonger dan mij en of dat verschil nu 10, 20 of 30 jaar is vind ik niet zo belangrijk.
Ervaring is iets wat zeker meetelt, alleen hoeveel ervaring en wat voor ervaring is dan relevant? Het is zelfs goed mogelijk dat een jonge Meesteres meer ervaring heeft dan een oudere.
Meesteres Cleo is bij D.P. begonnen als switch, las ik bij de verhalen op de site van D.P, en heeft naast haar ervaring als Domina dus ook nog eens kennis opgedaan als onderdanige en dat sprak me zondermeer aan.
Verder de tekst die ze destijds bij haar profiel had staan, het van alles willen proberen en (bijna) geen grenzen hebben. Dat experimentele, was ook een pluspunt want zelf wil ik ook graag van alles proberen en ervaren.
Uiterlijk, leeftijd en ervaring mogen dan in meer of minder mate een rol spelen maar waren zeker niet de belangrijkste redenen voor mijn keuze.
Het is de manier hoe Meesteres Cleo mij aanvoelt, althans dat is zoals ik dat ervaar. Of misschien zoals we elkaar aanvoelen, al is dat natuurlijk niet alleen aan mij om te bepalen.
Die allereerste sessie, de wijze zoals ze spanking toen deed was fantastisch en voelde verschrikkelijk goed. Al hebben we samen die dag niet eens zo heel veel gesproken de klik was er zonder meer.
Alleen die dag erna, die ene tweet waarin ze aangaf blij te zijn me te kunnen helpen met loslaten…, wat er op dat moment door me heen ging....
Vervolgens de tweede sessie, het voelde gelijk al een stuk vertrouwder. Maar ook de creativiteit van Meesteres Cleo toen ik hoog nodig moest terwijl ik vastgebonden op de ondezoekstafel in de medischekamer lag. Of zoals ze me opving aan het einde van de sessie toen ik er emotioneel best wel doorheen zat.
Mijn keuze stond vanaf dat moment eigenlijk al vast.
Als er nog twijfels waren, wat ik me overigens niet kan herinneren, dan zijn die zeker verdwenen bij de derde sessie. De sessie waarin ik haar gevraagd had of ze mijn vaste Meesteres wilde worden en ze me bij die opbouwende caning partij uiteindelijk heeft laten zweven in sub-space. En ook dat moment op het einde waarbij we elkaar diep in de ogen bleven aankijken tijdens een tepelspel en waarbij er dat hele mooie en intense spanningsveld tussen ons beiden ontstond, dat was voor mij de bevestiging dat zij de Meesteres is aan wie ik me volledig wil overgeven.
En geheid zullen er nu ook zijn die zich afvragen of ik misschien verliefd op haar ben of van haar hou. Op één of andere manier leert de ervaring namelijk dat als je behoorlijk close met iemand van het andere geslacht bent of je op een bepaalde manier over hem of haar uitlaat er altijd mensen zijn die daar iets meer achter denken te zoeken.
Laat ik daar heel duidelijk in zijn... Nee!, Nee.... en ja…. Nee want ik ben nog steeds getrouwd, er zijn wat complicaties maar die vertel ik in het derde deel. Nee want ik ben ruim twee keer zo oud als haar en mijn beide kinderen zijn ouder dan Meesteres Cleo.
En ja, natuurlijk heb ik gevoelens voor haar, ik ben niet van steen, al zijn dat naast mijn onderdanige eerder vaderlijke dan erotische of lustgevoelens. Soms wil ik haar aansturen of adviseren wat uiteraard echt niet nodig is en ik eigenlijk ook niet moet doen.
Natuurlijk weet ze dat, het laatste stukje in de video van deze sessie maakte ze dat wel duidelijk.
Eigenlijk vatten een paar tweets van Husk mijn gevoelens heel mooi samen.
Het verhaal van Daenerys en Jorah ga ik niet vertellen, daarvoor zijn de boeken en de serie.
En na de gebeurenissen van vandaag is Meesteres Cleo mijn Khaleesi.
Ik ben vandaag al vroeg wakker, spanning voor wat komen gaat denk ik.
Rond openingstijd van de winkels gelijk wat boodschappen gedaan en een bezoek aan de pinautomaat. Bij de patisserie wordt ik door hetzelfde meisje geholpen als maandag, deze keer zes gebakjes uitgekozen en de doos in de meegebrachte papieren tas van de vorige keer gedaan, recycling hè.
Thuis vast alles weer klaar gezet, camera, statief, extra batterij, enveloppe, en zeker niet te vergeten de cadeaus voor Meesteres Cleo en Lady Annabel. De gebakjes stonden al in de auto waar het koel genoeg was.
Bepakt en bezakt ben ik na een eenvoudige lunch vertrokken naar Domination Palace waar ik rond 12:40 arriveerde.
Meesteres Jessica deed open waarna we gelijk naar de kelder zijn gegaan. Daar heb ik haar direct de gebakjes en enveloppe overhandigd en me verder voorbereid. Het gebruikelijke voorgesprek is voor vandaag niet nodig, ik weet ongeveer wat me te wachten staat…. Althans dat denk ik.
Nadat Meesteres Jessica terug is overhandig ik mijn camera en maak een opmerking over een statief in m’n rugzak, waarom weet ik niet maar ben achteraf blij dat ik dat gedaan heb.
Na me te hebben uitgekleed krijg ik dezelfde ketting weer om en wordt net als maandag weer vastgeketend in de kelder waar ik op de brits ga liggen.
Ik probeer me in te beelden dat ik al sinds maandag zonder onderbreking opgesloten ben. Dit lukt redelijk goed zeker als ik na een aantal minuten begin te rillen van de kou.
Een aantal keren hoor ik voetstappen en gestamp op de trap boven de kerker, hoe lang zal het nog duren en nog veel belangrijker….. wat zal er gaan er gebeuren, ik heb een vaag een idee van de Meesteres die op een troon zit, wat op zich natuurlijk een vrij reële gedachte is voor een overdracht.
Zo lig ik nog een poosje te luisteren naar de lounge muziek, die zachtjes op de achtergrond speelt, en het verkeer dat voorbij komt.
Op gegeven moment draai ik me op mijn rechterzij, doe mijn ogen dicht en wacht rustig af.
Een paar minuten later hoor ik op de achtergrond de eerste noten van een bekende melodie spelen die even later wordt gevolgd door de stem van Annette Olzon, de tweede zangeres van de Finse band NightWish. Het nummer dat gespeeld wordt is Amaranth. Zou dat toeval zijn denk ik…. en er gaat een rilling door me heen en krijg een brok in de keel.
Baptized with a perfect name
The doubting one by heart
Alone without himself
(NightWish: Amaranth )
Als dan de kelderdeur open gaat en de muziek aanzwelt voel ik ook m’n ogen vochtig worden… pfff.
Meesteres Jessica komt de trap af en geeft me de opdracht om haar kruipend op handen en knieën te volgen nadat ze de ketting van de kooi heeft losgemaakt, ook moet ik daarbij naar de grond blijven kijken. Bovenaan gekomen kijk ik langzaam iets omhoog en kan bijna niet geloven wat ik zie. Er liggen rozenblaadjes uitgespreid op de keldervloer die spaarzaam door aangestoken kaarsen wordt verlicht. Een onbeschrijfelijk gevoel maakt zich van mij meester.
Voorzichtig sla ik mijn ogen op en daar zit ze… Meesteres Cleo… mijn Meesteres die op me neerkijkt.
Van Meesteres Jessica moet ik helemaal voorovergebogen gaan liggen met de handen plat op de grond en strekt ze de ketting voor me op de vloer uit, gelijk voel ik me heel onderdanig en nederig.
 |
| Onderdanig |
Meesteres Jessica geeft een korte toespraak dat ik, “niemand” zal worden overgedragen aan Meesteres Cleo en dat ze mijn eigenlijke naam zal onthullen, het dringt bijna niet tot me door zo overdonderd ben ik.
Ik krijg van Meesteres Jessica de opdracht om op mijn knieën te gaan zitten, bovenlichaam rechtop, armen gestrekt , de handen op de knieën met de palmen naar boven, en hoofd omlaag.
Ik hoor Meesteres Jessica iets zeggen over een tijdelijke collar en dat ik mij als slaaf waar moet gaan maken…
 |
| Tijdelijke Collar |
Het nummer Amaranth is afgelopen en de eerste noten van het volgende nummer klinken.
Het zijn de begin noten van “Nemo” het nummer wat als inspiratie heeft gediend als idee voor mijn slavennaam, een naam die ik nu ‘tijdelijk’ heb want is er maar één die mijn uiteindelijke naam kiest.
This is me, for forever
One of the lost ones
The one without a name
Without an honest heart as compass
(NightWish: Nemo)
Ik wordt verschrikkelijk emotioneel, het voelt allemaal zo…, zo onwerkelijk…..
Meesteres Cleo staat op, loopt naar me toe en gaat achter me staan.
Ik voel koud metaal tegen mijn rug omhoog strijken.
Uit de luidsprekers klinkt op dat moment het stukje van de songtekst die ik in mijn email met idee voor mijn slavennaam had gestuurd.
Walk the dark path
Sleep with angels
Call the past for help
Touch me with your love
And reveal to me my true name
"subzero"… is mijn naam en ik ben haar eerste trainingsslaaf van het huis… en ik ben van haar.. het vervult me met trots.
 |
 |
Ik ga geknield voor haar liggen en ze legt haar voeten op mijn rug.
 |
In de toespraak van Meesteres Jessica die volgt krijg ik te horen dat ik te zijner tijd een definitieve collar moet aanschaffen en dat daarbij, naast een officiële ceremonie, ook een slavencontract voor de langeretermijn hoort.
Ook verteld ze dat Meesteres Gwen en zij afgelopen maandag een stukje canvas hebben vrijgehouden die Meesteres Cleo zo dadelijk als inwijdingsritueel verder zal inkleuren…
Daarna berwerken ze beide met hun handen mijn billen om ze op te warmen.
Meesteres Jessica verlaat de ruimte en krijg ik van mijn Meesteres de opdracht om haar kruipend te volgen naar het achterste keldergedeelte waar ze me een paar polsboeien geeft om aan te doen.
Daarna moet ik opstaan en plaatsnemen voor het spinnenrek met mijn gezicht er naar toe waarna Meesteres Cleo mij eraan vast zet.
Ze trekt mijn heupen naar achteren en weet gelijk wat me ongeveer te wachten staat.
De afgelopen weken heb ik me weer niet in kunnen houden om commentaar te leveren bij bepaalde foto’s of opmerkingen te plaatsten op zowel Twitter als FetLife.
Bovendien had Meesteres Cleo mij laten weten dat ik er spijt van zou krijgen toen ik half november haar in een PM liet weten dat de afspraken voor de duo-sessie met de Meesteressen Gwen en Jessica op 28-11 en die met haar op 01-12 waren gemaakt.
Ik krijg de eerste paar cane slagen op m’n billen waarna ze roept “Tellen”
Ze begint weer te slaan en ik tel mee 1,2,3….
De slagen volgen op elkaar in een wisselend tempo en ook de kracht waarmee geslagen wordt varieert.
10, 11….. af en toe een korte pauze en een streling over mijn rug…
De eerste kreten komen over mijn lippen maar het slaan gaat onverbiddelijk door..
Ontwijken kan ik ze niet, hooguit proberen naar voren te leunen wat niet veel helpt
49, 50… we zijn er……..niet dus want ze gaat gewoon verder.
Ik ga zwaarder ademen en de eerste snikken komen nu ook….
74, 75…. pauze en een streling ik haal diep adem, blaas uit en ga weer goed recht op staan met de billen naar achteren.. Meesteres Cleo slaat verder…
99, 100 … ik zit al in mijn eigen wereld alleen doen de endorfines nog niet hun werk zodat ik de pijn nog steeds goed kan voelen.
Ze legt de cane weg en ik denk weer dat we er zijn. Meesteres Cleo streelt me zonder iets te zeggen over hoofd en rug, pakt de cane weer op en gaat verder
101,102,103……
Ik begin harder te huilen, maar daar reageert ze niet op.
155,156.. Het doet pijn, vreselijk veel pijn ik haal weer heel diep adem en blaas hard uit, dat help iets
201,202.. We zijn de 200 gepasseerd, Meesteres Cleo toont geen genade, ik zal weten dat ik haar slaaf ben.
249, 250 …. 251.. het gaat door….huilend ik vraag om genade, maar een korte pauze is alles wat ik krijg….
298, 299, 300 in een waas hoor ik op de achtergrond een volgend nummer van NightWish uit de luidspreker komen. Het is “End of all Hope”.
It is the end of all hope
To lose the child, the faith
To end all the innocence
To be someone like me
(NightWish: End of all Hope)
Ik concentreer me op de muziek en het geeft me kracht..
Angels, they fell first but I'm still here
En verder gaat het..
Ergens rond 350 slagen wordt de cane weer weggelegd.
Ik voel handen strelen over mijn rug, lendenen en borst…
“Hoeveel handen voel je?” vraagt Meesteres Cleo. ….”Twee Meesteres” weet ik uit te brengen.
Ik hoor gelach en nu ik er op let, ja dat zijn twee paar handen…..
Lady Annabel was zachtjes binnen gekomen en streelde me nu samen met Meesteres Cleo.
Dat voelt natuurlijk geweldig waardoor ik de pijn even vergeet.
Ik draai me naar rechts en kan nu Lady Annabel aankijken, ik had haar nog nooit eerder in levende lijve gezien maar we hebben een paar keer een chat op FL gehad, over één daarvan later meer.
Ondertussen worden mijn toch al pijnlijke billen met een zweetmes bewerkt waardoor ze nog meer gaan gloeien.
Na de korte kennismaking verlaat Lady Annabel de kelder weer.
Meesteres Cleo pakt de cane weer op en het slaan wordt vervolgd als te voren hard, zacht, in wisselende sets en aantallen zodat het enige wat ik kan doen is ze ondergaan.
Ik huil…., haal weer een paar keer diep adem, grom en ga weer recht op staan, ik wil dit volhouden.
En verder gaat het...
Hoe lang nog …. Af en toe raak ik te tel kwijt, gelukkig helpt Meesteres Cleo me,
450……500 ….pauze, strelen…. En weer verder.
Ik heb alweer een paar keer om genade gevraagd en wederom is een korte pauze alles wat ik krijg…
Ik ben nu haar slaaf, haar eigendom, zij bepaald wanneer ik genoeg heb.
Ze bewerkt mijn billen weer met het zweetmes maar dat voel ik bijna niet, de cane slagen daarna weer wel..
En verder… ik gil, huil, haal diep adem probeer me staande te houden, het kost steeds meer moeite..
599, 600…. Genade Meesteres stamel ik… 601 ..605 Ik kan echt niet meer en zit er helemaal doorheen… 608, 609 “Genade” fluister ik en begin te huilen zoals ik nog nooit heb gehuild….
Uit de luidspreker komen de eerste noten van “Sleeping Sun”…
The sun is sleeping quietly
Once upon a century
(NightWish: Sleeping sun)
610, 611…”Genade” snik ik, en hang nu meer dan dat ik sta, ik ben compleet gebroken…. Meesteres Cleo legt de cane weg en maakt me los van het rek.
Ik draai me om, ze slaat haar armen om me heen, komt heel dicht tegen me aanstaan en begint me te knuffelen.
Ik leg mijn hoofd op haar schouder en laat mijn emoties de vrijeloop….
Ik luister en begin zachtjes mee te neuriën, “Wat zeg je?” vraagt Meesteres Cleo die mij niet goed kan verstaan.
“Ik probeer mee te zingen Meesteres”, fluister ik…
For my dreams I hold my life
For wishes I behold my night
The truth at the end of time
Losing faith makes a crime
I wish for this night-time
To last for a lifetime
The darkness around me
Shores of a solar sea
Oh how I wish to go down with the sun
Sleeping
Weeping
With you
Het voelt zo verschrikkelijk goed, zo onwerkelijk ……met geen woorden te beschrijven.
We blijven dicht tegen elkaar aan staan totdat het nummer is afgelopen..
Ik haal een paar keer diep adem en blaas krachtig uit om weer bij zinnen te komen.
Meesteres Cleo vraagt of ik een glas cola wil, en nadat ze die heeft opgehaald en ik een paar slokken heb genomen voel ik me al gauw een stuk beter, maar zweef nog steeds.
We kijken elkaar aan en kunnen nauwelijks woorden vinden, allebei high op onze eigen manier, tijd om te doen wat ik in gedachten heb.
We gaan naar de voorkelder en Ik begin over de wishlist die ze op 20 november had getweet met daarop een bustier en bh’s . Op de zaterdag daarna had ik haar via een PM gevraagd naar haar favoriete kleur, dat is rood, maar voor die dag had ze zin in blauw en stuurde een link naar een BH van Hunkemoller. Mooi…
Ik vraag of Lady Annabel er bij kan komen, helaas ze is bezet en is pas over een halfuurtje in de gelegenheid. Jammer, dus begin ik maar zonder haar.
Ik vertel Meesteres Cleo dat ik de week daarvoor Lady Annabel op F.L. om hulp had gevraagd voor een cadeau voor mijn Meesteres, na wat heen en weer gechat over wat, kleur, maat en budget vertelde Annabel dat ze er achter was gekomen dat ze graag hoge laarzen wilde en na wat uitzoek werk kwam ze met maat 40
Laarzen zouden het dus worden en dan hoge, over de knie laarzen, rood van kleur en maat 40 'Google is your friend' en al gauw had ik een aantal webshops gevonden.
Daar ik rekening moest houden met de levertijd kwam ik uit bij Silhouette en vond al gauw een paar hele stoere rode met riempjes en plateauzolen , wel wat boven mijn geplande budget maar omdat het een speciale aangelegenheid ging worden was de keuze al snel gemaakt en de bestelling geplaatst.
De volgende morgen kreeg ik een appje dat maat 40 net die dag ervoor via de winkel was verkocht..
De verkoper gaf aan dat maat 39 ook wel zou passen omdat dit model ruim viel. Ik vertelde dat ze op 1-12 aan een Mrs. zouden worden gegeven waarop ik een reactie kreeg dat ze de retourtermijn dan voor mij zouden aanpassen, super service.
De dag erop had ik ze in huis.
Lady Annabel liet weten jaloers te zijn…,gespeeld hoop ik, waarop ik antwoorde dat ik haar natuurlijk op gepaste wijze wilde bedanken…
Meesteres Cleo gaat op de stoel zitten die als troon dienst heeft gedaan en ik haal mijn cadeau op. Door mijn onoplettendheid valt het nog halfgevulde cola glas op de grond, het glas heeft de val gelukkig overleefd en de rest opruimen komt later wel.
Terug bij de Meesteres overhandig haar het cadeau en bekijk op mijn gemak het uitpakritueel en maak de nodige foto’s.
Als de juiste maat niet beschikbaar is dan zal ze zelf een ander paar uitzoeken spreken we af.
Zelf heb ik al een klein vermoeden dat het andere hakken zullen worden, die had ik wel gezien maar waren niet op voorraad. Welke soort hakken laat zich wel raden voor een trample talent.
Na er even op te hebben rondgelopen komen de andere dames binnen, de Meesteresen Gia en Jessica en Lady Annabel, alleen Meesteres Nina ontbreekt omdat ze met een sessie bezig is.
Naast de laarzen wordt er ook nog een ander kunstwerk bewonderd, namelijk mijn billen die behoorlijk gekneusd, rood en paars zijn van het pak slaag van vandaag en die van afgelopen maandag. Natuurlijk moeten ze ook even voelen en er plagerig in knijpen.. Het blijven tenslotte Meesteressen..
Daarna bedank ik Lady Annabel voor haar hulp met het cadeau en geef haar een presentje, die hopelijk in de smaak zal vallen. Ik denk het wel want na het uitpakken kreeg ik een dikke pakkerd en knuffel van haar.
Nadat Annabel en Gia de ruimte weer hebben verlaten praten we met z’n drieën de sessie door en help ik ze met opruimen van de zijde rozenblaadjes die er nog liggen, gelukkig geen perforatorsnippertjes als bij de vorige sessie, en dweil ik de vloer waar de cola op terecht was gekomen.
In de ontvangstruimte hebben Meesteres Cleo heb ik samen nog wat quality time alvorens het tijd is om afscheid te nemen.
Wat was dit een ongelofelijk mooie, bijzondere en verrassende dag geweest, één die me, samen met die van maandag voor altijd bij zal blijven, "Once in a lifetime"...
Onderweg naar huis heb ik m’n spotify playlist van NightWish opgezet, maar goed dat het buiten al donker was toen de nummers Amaranth, Nemo en Sleeping Sun speelden..
Op een geven moment kwam er een ander nummer die vandaag niet aan de beurt is gekomen maar wel een nummer is die perfect past als afsluiter voor de beleving van vandaag.
Het liedje “Walking in the air” is origineel van Howard Blake, heel toepasselijk voor de tijd van het jaar en het stukje songtekst waar ik dan zeker de rillingen bij krijg als die voorbij komt is:
I'm holding very tight
I'm riding in the midnight blue
I'm finding I can fly so high above with you
(NightWish: Walking in the air)
